βουλίζω

1. βουλιάζω, βυθίζομαι

2. (η παθ. μτχ. ως επίθ.) βουλισμένος, -η, -ο

εκείνος που είθε να βουλιάξει, να καταστραφεί, ο καταραμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < βολίζω «ρίχνω τη βολίδα, εξετάζω το βάθος της θάλασσας» (πρβλ. και μσν. βολίζομαι «βυθίζομαι»), βλ. και λ. βουλιάζω].